امروز : جمعه 28 اردیبهشت 1403
لطفا صبر کنید ...۱- در قرآن به بعضی مسائل از دریچه اخلاق فردی نگاه شده و به مسائلی دیگر از دریچه حفظ نظم اجتماعی. برای نوع اول مجازاتی دنیوی در صورت تخطی لحاظ نشده، مثل لزوم کمک به همسایه و نیکی به پدر و مادر و... اما در نوع دوم مجازات برای فرد خاطی در نظر گرفته شده است مثل دزدی و...
برای حجاب، حدود وثغورش هر چه که باشد، مجازاتی دنیوی در نظر گرفته نشده و بنابراین از نوع اول میباشد.
۲- برخلاف آنچه تصور میشود، حد حجاب در قرآن مشخص نیست و علمای مختلف تفاسیر متفاوتی دارند. محسن کدیور در مقالاتی توضیح داده است که از متن قرآن لزوم پوشش سر و گردن بر نمی آید. بر اساس همین نوع نگاه بوده که مرحوم صاحب جواهر در کتابشان، پوشش موی سر و گردن را اجماعی نمیدانستند و نوشتند که «قاضی ابن براج عدم وجوب پوشش موی سر و گردن را به برخی علما نسبت دادند.» همچنین در دوران معاصر حداقل دو فقیه که اجازه اجتهاد از آیت الله منتظری دارند به عدم وجوب پوشش موی سر و گردن و ساعد دست و ساق پا در بانوان حکم دادند: ۱- مرحوم احمد قابل ۲- محسن کدیور.
در قانون فعلی صحبت از حجاب شرعی شده و حجاب شرعی در مسئله ای که اجماعی نیست، قاعدتا باید نظرات حداقلی علما را هم در بر بگیرد. علاوه بر این همه علما قائل به عدم وجوب حجاب شرعی (صرفنظر از اینکه حد آن چه باشد) برای زنانی که از سن ازدواجشان گذشته است، هستند. (سن یائسگی در بانوان حدود ۴۵ سالگی است)
در هر قانونی که به اسم اسلام نوشته میشود، باید این دو مسئله فقهی مورد توجه قرار بگیرد. (یعنی حداقل حکم حجاب شرعی و لزوم توجه به سن افراد)
۳- علامه نجفی، صاحب جواهر در کتابشان نوشتند که مشهور فقها قائل به عدم وجوب حجاب شرعی برای کنیزان هستند. یعنی در دوران پیامبر بخش زیادی از جامعه بدون حجاب شرعی در جامعه رفت و آمد میکردند و کسی هم دچار شهوت و بر هم خوردن امنیت روانی اش نمیشد.